Voor iedereen die schrikt van de titel: Nee, ik heb geen nieuwe infarct gehad. Wat ik wel heb gehad is een tamelijk beroerde week. Na de eerste symptomen van dezelfde ziekte als die Sylvia heeft getroffen, ben ik inderdaad ziek geworden. Dinsdag ben ik dan ook niet naar het Roessingh geweest. In plaats daarvan heb ik vrijwel de gehele dag in bed gelegen met een koorts van 39,9 graden! Echt superberoerd voelde ik me gelukkig niet eens, maar een dergelijke ziekte slaat "natuurlijk" wel direct op mijn zwakke plekken... Zo had ik wederom (of nog steeds, ik weet het zo langzamerhand niet meer) veel last van mijn been. Maar erger nog, de allereerste verschijnselen die zich na mijn beroerte voordeden, kwamen terug. Zo moest ik me weer zeer goed concentreren op het lopen en maakte ik regelmatig passen die ik anders gepland had. Ook kwam het dubbelzien terug. Dat maakte me echt aan het schrikken! Gelukkig duurde dat maar even en is dat waarschijnlijk veroorzaakt door een combinatie van een verzwakt lichaam en vermoeidheid. De hele week had ik ook erg veel last van mijn keel. Slikken ging moeizaam en was pijnlijk. Toen dat eindelijk over leek te gaan, bleek mijn keelpijn zich simpelweg te verplaatsen van de linkerkant van mijn keel naar de rechter!! En dit keer was het nog heftiger... Slikken werd haast onmogelijk, omdat het vreselijk zeer deed. Zelfs drinken ging moeilijk. De pijn leek zeer veel op de pijn die ik in het ziekenhuis had, toen ik de sonde in mijn keel had!
Ik had me voorgenomen vrijdag wel weer naar het Roessingh te gaan, omdat het de goede kant op leek te gaan. Vrijdagmorgen vroeg (ik zou om 8 uur 's morgens al moeten zwemmen) stond ik dus aangekleed naast mijn bed. Helaas kreeg ik snel het vermoeden dat dit geen goede keus zou zijn. Ik heb dus besloten om toch thuis te blijven. Het feit dat ik het gekleed in een t-shirt, trui en fleecevest en met de kachel gewoon op 20,5 graden, het nog steeds steenkoud had, doet me vermoeden dat het de juiste beslissing is geweest. Ik bleek vrijdag ook nog steeds koorts te hebben.
Al met al dus een zeer beroede week met veel pijn (en veel paracetamol), maar ook angstige momenten door de symptomen die zich ook direct na mijn infarct voordeden.
Om dit verhaal toch nog positief af te kunnen sluiten, kan ik melden dat het nu toch echt weer de goede kant op lijkt te gaan. Ik heb het niet meer koud, het slikken gaat al iets beter en ook de pijn in mijn been neemt weer wat af. Nu nog het beloofde lenteweer en ik ben vast zo weer de oude...
zaterdag 25 februari 2012
maandag 20 februari 2012
Vooruitgang in de onderzoeken
Manuele therapie
Vorige week heb ik een afspraak gemaakt bij een manueel therapeut op aanwijzing van de fysiotherapeut bij het Roessingh. Dit naar aanleiding van mijn pijnklachten in het been. De fysio dacht dat deze klachten mogelijk voorkwamen uit de rug. De manueel therapeut was in eerste instantie sceptisch, vooral omdat ik totaal geen rugklachten had. De eerste drukpunten in de rug leverden dan ook geen enkele reactie bij me op. Maar een bepaald punt in mijn rug leverde toch een pijnreactie in mijn been op. Conclusie? De pijn komt toch voort uit mijn rug. In ieder geval betekent dat wel dat er een behandeling mogelijk is!! Ik ben vorige week dinsdag direct "gekraakt". Die dag had ik minder last van mijn klachten. Ik ging dus ook enthousiast aan de slag op het Roessingh. Toen ik 's middags bij mijn laatste onderdeel van die dag uit het zwembad kwam, voelde ik al dat er iets niet helemaal goed voelde. Ik voelde een vreemde pijn die ik normaal niet voel als ik heb gezwommen. Die avond begon de pijn dan ook weer in alle hevigheid terug te keren. Pas vrijdagmiddag begon de pijn weer af te zwakken om overigens vreemd genoeg op zondag weer terug te keren... Vandaag (maandag) heb ik wederom een sessie bij de manueel therapeut gehad. Ik blijk al wel beter te bewegen in de rug. De pijnreactie was verwacht, maar de therapeute geeft wel aan dat mijn lichaam nu a-typisch kan reageren op bepaalde situaties. Ze heeft nogmaals het een en ander los gemaakt, maar heeft ook strekoefeningen met mijn been gedaan. Uiterst pijnlijk!!!! Maar goed, zolang het helpt...
Conditietest
De manueel therapeut heeft me afgeraden om de geplande herhaling van de conditietest volledig uit te voeren. Iets wat ik zelf overigens ook al bedacht had. De maximale krachtoefeningen leveren namelijk meerdere dagen van veel pijn op. Wel heb ik de fietstest gedaan. Hieruit bleek dat mijn conditie inderdaad verbeterd is! Er is een mooie stijgende lijn zichtbaar, waar de sportinstructeurs en uiteraard ikzelf, zeer tevreden over zijn.
Medische keuring
Ik heb er lang op moeten wachten en er meerdere keren vragen over gesteld, maar nu blijkt de medische keuring (nodig voor het rijbewijs) toch te zijn ingepland. Op dinsdag 28 februari zal er beoordeelt worden of ik medisch geschikt geacht word om aan het verkeer deel te nemen. Ik ben wel benieuwd hoelang het CBR dan nog nodig heeft om hier actie op te ondernemen....
Van alle kanten hoor ik al wel dat het CBR bij een CVA vrijwel altijd nog een aanvullende rijtest verlangd. Joepie, dat kan er ook nog wel bij :(
Integratie
Met ingang van morgen moet ik gedurende 3 uur achter elkaar administratieve werkzaamheden gaan verrichten op het Roessingh om zo te beoordelen of ik langere tijd achter elkaar geconcentreerd kan werken. Ik ben benieuwd wat dat in gaat houden!
Lullig detail: Syvlia is op dit moment ziek thuis en ik begin inmiddels ook syptomen te vertonen waar het bij haar ook mee begon. Dat kan ik nu dus helemaal niet gebruiken! Laat het dan op woensdag en/of donderdag komen. Dan heb ik geen therapie. Maar ja, ik heb al eerder gemerkt dat het lichaam soms rare dingen doet die niet te sturen zijn...
Vorige week heb ik een afspraak gemaakt bij een manueel therapeut op aanwijzing van de fysiotherapeut bij het Roessingh. Dit naar aanleiding van mijn pijnklachten in het been. De fysio dacht dat deze klachten mogelijk voorkwamen uit de rug. De manueel therapeut was in eerste instantie sceptisch, vooral omdat ik totaal geen rugklachten had. De eerste drukpunten in de rug leverden dan ook geen enkele reactie bij me op. Maar een bepaald punt in mijn rug leverde toch een pijnreactie in mijn been op. Conclusie? De pijn komt toch voort uit mijn rug. In ieder geval betekent dat wel dat er een behandeling mogelijk is!! Ik ben vorige week dinsdag direct "gekraakt". Die dag had ik minder last van mijn klachten. Ik ging dus ook enthousiast aan de slag op het Roessingh. Toen ik 's middags bij mijn laatste onderdeel van die dag uit het zwembad kwam, voelde ik al dat er iets niet helemaal goed voelde. Ik voelde een vreemde pijn die ik normaal niet voel als ik heb gezwommen. Die avond begon de pijn dan ook weer in alle hevigheid terug te keren. Pas vrijdagmiddag begon de pijn weer af te zwakken om overigens vreemd genoeg op zondag weer terug te keren... Vandaag (maandag) heb ik wederom een sessie bij de manueel therapeut gehad. Ik blijk al wel beter te bewegen in de rug. De pijnreactie was verwacht, maar de therapeute geeft wel aan dat mijn lichaam nu a-typisch kan reageren op bepaalde situaties. Ze heeft nogmaals het een en ander los gemaakt, maar heeft ook strekoefeningen met mijn been gedaan. Uiterst pijnlijk!!!! Maar goed, zolang het helpt...
Conditietest
De manueel therapeut heeft me afgeraden om de geplande herhaling van de conditietest volledig uit te voeren. Iets wat ik zelf overigens ook al bedacht had. De maximale krachtoefeningen leveren namelijk meerdere dagen van veel pijn op. Wel heb ik de fietstest gedaan. Hieruit bleek dat mijn conditie inderdaad verbeterd is! Er is een mooie stijgende lijn zichtbaar, waar de sportinstructeurs en uiteraard ikzelf, zeer tevreden over zijn.
Medische keuring
Ik heb er lang op moeten wachten en er meerdere keren vragen over gesteld, maar nu blijkt de medische keuring (nodig voor het rijbewijs) toch te zijn ingepland. Op dinsdag 28 februari zal er beoordeelt worden of ik medisch geschikt geacht word om aan het verkeer deel te nemen. Ik ben wel benieuwd hoelang het CBR dan nog nodig heeft om hier actie op te ondernemen....
Van alle kanten hoor ik al wel dat het CBR bij een CVA vrijwel altijd nog een aanvullende rijtest verlangd. Joepie, dat kan er ook nog wel bij :(
Integratie
Met ingang van morgen moet ik gedurende 3 uur achter elkaar administratieve werkzaamheden gaan verrichten op het Roessingh om zo te beoordelen of ik langere tijd achter elkaar geconcentreerd kan werken. Ik ben benieuwd wat dat in gaat houden!
Lullig detail: Syvlia is op dit moment ziek thuis en ik begin inmiddels ook syptomen te vertonen waar het bij haar ook mee begon. Dat kan ik nu dus helemaal niet gebruiken! Laat het dan op woensdag en/of donderdag komen. Dan heb ik geen therapie. Maar ja, ik heb al eerder gemerkt dat het lichaam soms rare dingen doet die niet te sturen zijn...
vrijdag 10 februari 2012
onderzoeken en nog eens onderzoeken
We zijn nu een flink eind in de revalidatie en ik ben zeker niet ontevreden over de gang van zaken. Een heel groot deel van de oorspronkelijke klachten is verdwenen of nauwelijks nog hinderlijk aanwezig. Zo kan ik weer zonder problemen en hulpmiddelen lopen (afgezien van pijnklachten). Ik kan zelfs weer voorzicgtig achterom kijken en lopen tegelijk. Eerder ging dit niet, dan liep ik als een dronkeman te zwalken over straat. Met het fietsen is het bijna net zo. Ik durf weer achterom te kijken tijdens het fietsen. Dit vereist weliswaar veel concentratie, maar gelukkig kijken we ook meestal voor ons uit ;) Eten gaat ook weer bijna zonder problemen. De slikklachten doen zich gelukkig nog maar zelden voor. Duizeligheid steekt nog maar af en toe licht de kop op en het dubbelzien is verdwenen, maar dat was gelukkig al vrij snel het geval. Genoeg redenen dus om blij over te zijn, althans gezien de situatie...
Helaas blijft de pijn in mijn been aanwezig. Vandaag ben ik daarvoor bij de fysio geweest en zij meende de klachten te herkennen. Ze had namelijk zelf vergelijkbare klachten en die bleken vanuit de rug te komen. Om problemen met de rug uit te sluiten, ga ik dus op korte termijn een afspraak maken met een manueel therapeut (buiten het Roessingh om vanwege een lange wachttijd) om mijn rug te laten controleren. Daarnaast zal ik hopenlijk op korte termijn mijn medische keuring i.v.m. mijn rijbewijs krijgen. Ik heb vandaag hierover nogmaals navraag gedaan bij de verantwoordelijken, maar dat lijkt de boel niet te kunnen versnellen. Vervolgens ben ik nog in afwachting van de controle door de oogarts. Ook dit is voornamelijk bedoeld om dingen uit te kunnen sluiten, maar tegelijk kan de sterkte van mijn ogen gemeten worden. Die heeft namelijk nog al eens de neiging te wijzigen na een CVA... En tenslotte staat er voor volgende week weer een keuring door de mensen van de sport op het programma om de voortgang te kunnen bekijken. Al ben ik huiverig voor deze keuring, omdat ik daar de vorige keer juist veel meer pijnklachten van kreeg. Mogelijk ga ik deze dus deels uitstellen. De fietstest moet in ieder geval zonder problemen te doen zijn.
Al met al veel onderzoeken op korte termijn. Maar goed, beter 1 teveel dan 1 te weinig. En nu we dan toch in die molen zitten, laat ze dan ook alles maar controleren! Weten we gelijk waar we aan toe zijn.
Met het oog op de reintegratie zal ik waarschijnlijk na volgende week (eerder lukt plantechnisch niet meer) in ieder geval 1x (maar mogelijk ook 2x per week) een blok van 2x 3uur intensief administratief werk moeten gaan doen. Op die manier wordt geprobeerd de werksituatie na te bootsen en te kijken wat een intensieve belasting voor gevolgen heeft op mijn concentratie. Mogelijk dat hiervoor ook een speciale psychologische duurtest gedaan wordt. Geen idee wat ik hierbij moet verwachten. We wachten af.
Helaas blijft de pijn in mijn been aanwezig. Vandaag ben ik daarvoor bij de fysio geweest en zij meende de klachten te herkennen. Ze had namelijk zelf vergelijkbare klachten en die bleken vanuit de rug te komen. Om problemen met de rug uit te sluiten, ga ik dus op korte termijn een afspraak maken met een manueel therapeut (buiten het Roessingh om vanwege een lange wachttijd) om mijn rug te laten controleren. Daarnaast zal ik hopenlijk op korte termijn mijn medische keuring i.v.m. mijn rijbewijs krijgen. Ik heb vandaag hierover nogmaals navraag gedaan bij de verantwoordelijken, maar dat lijkt de boel niet te kunnen versnellen. Vervolgens ben ik nog in afwachting van de controle door de oogarts. Ook dit is voornamelijk bedoeld om dingen uit te kunnen sluiten, maar tegelijk kan de sterkte van mijn ogen gemeten worden. Die heeft namelijk nog al eens de neiging te wijzigen na een CVA... En tenslotte staat er voor volgende week weer een keuring door de mensen van de sport op het programma om de voortgang te kunnen bekijken. Al ben ik huiverig voor deze keuring, omdat ik daar de vorige keer juist veel meer pijnklachten van kreeg. Mogelijk ga ik deze dus deels uitstellen. De fietstest moet in ieder geval zonder problemen te doen zijn.
Al met al veel onderzoeken op korte termijn. Maar goed, beter 1 teveel dan 1 te weinig. En nu we dan toch in die molen zitten, laat ze dan ook alles maar controleren! Weten we gelijk waar we aan toe zijn.
Met het oog op de reintegratie zal ik waarschijnlijk na volgende week (eerder lukt plantechnisch niet meer) in ieder geval 1x (maar mogelijk ook 2x per week) een blok van 2x 3uur intensief administratief werk moeten gaan doen. Op die manier wordt geprobeerd de werksituatie na te bootsen en te kijken wat een intensieve belasting voor gevolgen heeft op mijn concentratie. Mogelijk dat hiervoor ook een speciale psychologische duurtest gedaan wordt. Geen idee wat ik hierbij moet verwachten. We wachten af.
donderdag 2 februari 2012
Gesprek met de neuroloog
Naar aanleiding van de controle MRI, waar ik telefonisch al uitslag van had, heb ik vanmorgen een gesprek met de neurooog gehad op het ziekenhuis. Daar heb ik ook de MRI-foto's kunnen zien. Duidelijk was te zien dat op de eerste foto het bloedvat geen mooie witte lijn liet zien. Dat betekent dat er geen goede doorbloeding is. Op de 2e foto, die in januari gemaakt is, is de witte lijn (het bloedvat) weer netjes hersteld. Het blijkt nu dat er sprake was van een dissectie van de vertebralis, oftewe een scheuring in de wand van de slagader. Hierdoor ontstaat in het bloedvat een flapje die door de stroming van het bloed open is gaan staan binnen in het bloedvat. Het gevolg daarvan is dat dit flapje de doorstroming in het bloedvat belemmert, waardoor een deel van mijn hersenen zonder zuurstof zijn komen te zitten. Het bloedpropje waar eerder sprake van was, zou er dus niet zijn geweest. Dat houdt volgens mij wel in dat de trombolise, de toediening van zeer sterke bloedverdunners, geen zin gehad zal hebben. Het nagenoeg directe herstel dat de trombolise vaak laat zien, bleef bij mij ook inderdaad uit.
In ieder geval mag ik per direct stoppen met alle medicatie! Dat is natuurlijk erg prettig, zeker omdat de persantin tabletten nogal groot zijn en ik toch al niet zo'n ster ben in het slikken van medicijnen (al helemaal niet met lichte slikproblemen!).
De neuroloog heeft nog even de bloeddruk opgemeten. De bovendruk was zeer goed, maar de onderdruk was vrij hoog. Nog wel binnen de norm, maar toch wilde ze dat ik dit over een week of 2 nog eens laat controleren. Het scheelt dat ik dan nog op het Roessingh ben, waar ze bloeddrukmeters in overvloed hebben...
Verder gaf ze aan dat er geen redenen zijn om aan te nemen dat ik meer risico dan iemand anders heb op het opnieuw voorkomen van een dergelijk infarct. Een oorzaak kon ze er ook niet voor geven, hoewel ze wel aangaf dat bijvoorbeeld manuele therapie (de "krakers") wel eens tot een infarct hebben geleid. Ook snelle en heftige bewegingen van de nek kan ik beter proberen te voorkomen. Dus geen ritjes in de achtbaan en niet bungyjumpen.
Al met al in ieder geval positieve berichten. Ik heb me nog wel door laten verwijzen naar een oogarts om eventuele problemen met de ogen uit te kunnen sluiten en om tegelijk te beoordelen of de sterkte van mijn ogen veranderd is. Ik merk namelijk wel dat ik me minder goed kan concentreren op teksten die op enige afstand zijn. Maar wellicht heeft dat inderdaad met concentratie te maken en niet met mijn ogen. We zullen zien...
Over 3 maand heb ik een nieuwe controle-afspraak.
Gelukkig kan ik nog wel melden dat de pijn in mijn linkerbeen weer begint af te nemen. Helaas had de neuroloog hier ook niet echt een oplossing voor. Door het infarct kunnen bepaalde zenuwen en spieren inderdaad (veel) gevoeliger worden. Ik heb zelf wel gemerkt dat het oprekken van de spieren tot een vermindering van de klachten lijkt te zorgen. Dus dat proberen we dan maar met enige regelmaat te doen. Wie weet nemen deze klachten in de loop van de tijd ook nog af.
In ieder geval mag ik per direct stoppen met alle medicatie! Dat is natuurlijk erg prettig, zeker omdat de persantin tabletten nogal groot zijn en ik toch al niet zo'n ster ben in het slikken van medicijnen (al helemaal niet met lichte slikproblemen!).
De neuroloog heeft nog even de bloeddruk opgemeten. De bovendruk was zeer goed, maar de onderdruk was vrij hoog. Nog wel binnen de norm, maar toch wilde ze dat ik dit over een week of 2 nog eens laat controleren. Het scheelt dat ik dan nog op het Roessingh ben, waar ze bloeddrukmeters in overvloed hebben...
Verder gaf ze aan dat er geen redenen zijn om aan te nemen dat ik meer risico dan iemand anders heb op het opnieuw voorkomen van een dergelijk infarct. Een oorzaak kon ze er ook niet voor geven, hoewel ze wel aangaf dat bijvoorbeeld manuele therapie (de "krakers") wel eens tot een infarct hebben geleid. Ook snelle en heftige bewegingen van de nek kan ik beter proberen te voorkomen. Dus geen ritjes in de achtbaan en niet bungyjumpen.
Al met al in ieder geval positieve berichten. Ik heb me nog wel door laten verwijzen naar een oogarts om eventuele problemen met de ogen uit te kunnen sluiten en om tegelijk te beoordelen of de sterkte van mijn ogen veranderd is. Ik merk namelijk wel dat ik me minder goed kan concentreren op teksten die op enige afstand zijn. Maar wellicht heeft dat inderdaad met concentratie te maken en niet met mijn ogen. We zullen zien...
Over 3 maand heb ik een nieuwe controle-afspraak.
Gelukkig kan ik nog wel melden dat de pijn in mijn linkerbeen weer begint af te nemen. Helaas had de neuroloog hier ook niet echt een oplossing voor. Door het infarct kunnen bepaalde zenuwen en spieren inderdaad (veel) gevoeliger worden. Ik heb zelf wel gemerkt dat het oprekken van de spieren tot een vermindering van de klachten lijkt te zorgen. Dus dat proberen we dan maar met enige regelmaat te doen. Wie weet nemen deze klachten in de loop van de tijd ook nog af.
Abonneren op:
Posts (Atom)