Gesprek met de neuroloog

Naar aanleiding van de controle MRI, waar ik telefonisch al uitslag van had, heb ik vanmorgen een gesprek met de neurooog gehad op het ziekenhuis. Daar heb ik ook de MRI-foto's kunnen zien. Duidelijk was te zien dat op de eerste foto het bloedvat geen mooie witte lijn liet zien. Dat betekent dat er geen goede doorbloeding is. Op de 2e foto, die in januari gemaakt is, is de witte lijn (het bloedvat) weer netjes hersteld. Het blijkt nu dat er sprake was van een dissectie van de vertebralis, oftewe een scheuring in de wand van de slagader. Hierdoor ontstaat in het bloedvat een flapje die door de stroming van het bloed open is gaan staan binnen in het bloedvat. Het gevolg daarvan is dat dit flapje de doorstroming in het bloedvat belemmert, waardoor een deel van mijn hersenen zonder zuurstof zijn komen te zitten. Het bloedpropje waar eerder sprake van was, zou er dus niet zijn geweest. Dat houdt volgens mij wel in dat de trombolise, de toediening van zeer sterke bloedverdunners, geen zin gehad zal hebben. Het nagenoeg directe herstel dat de trombolise vaak laat zien, bleef bij mij ook inderdaad uit.

In ieder geval mag ik per direct stoppen met alle medicatie! Dat is natuurlijk erg prettig, zeker omdat de persantin tabletten nogal groot zijn en ik toch al niet zo'n ster ben in het slikken van medicijnen (al helemaal niet met lichte slikproblemen!).
De neuroloog heeft nog even de bloeddruk opgemeten. De bovendruk was zeer goed, maar de onderdruk was vrij hoog. Nog wel binnen de norm, maar toch wilde ze dat ik dit over een week of 2 nog eens laat controleren. Het scheelt dat ik dan nog op het Roessingh ben, waar ze bloeddrukmeters in overvloed hebben...
Verder gaf ze aan dat er geen redenen zijn om aan te nemen dat ik meer risico dan iemand anders heb op het opnieuw voorkomen van een dergelijk infarct. Een oorzaak kon ze er ook niet voor geven, hoewel ze wel aangaf dat bijvoorbeeld manuele therapie (de "krakers") wel eens tot een infarct hebben geleid. Ook snelle en heftige bewegingen van de nek kan ik beter proberen te voorkomen. Dus geen ritjes in de achtbaan en niet bungyjumpen.

Al met al in ieder geval positieve berichten. Ik heb me nog wel door laten verwijzen naar een oogarts om eventuele problemen met de ogen uit te kunnen sluiten en om tegelijk te beoordelen of de sterkte van mijn ogen veranderd is. Ik merk namelijk wel dat ik me minder goed kan concentreren op teksten die op enige afstand zijn. Maar wellicht heeft dat inderdaad met concentratie te maken en niet met mijn ogen. We zullen zien...

Over 3 maand heb ik een nieuwe controle-afspraak.
Gelukkig kan ik nog wel melden dat de pijn in mijn linkerbeen weer begint af te nemen. Helaas had de neuroloog hier ook niet echt een oplossing voor. Door het infarct kunnen bepaalde zenuwen en spieren inderdaad (veel) gevoeliger worden. Ik heb zelf wel gemerkt dat het oprekken van de spieren tot een vermindering van de klachten lijkt te zorgen. Dus dat proberen we dan maar met enige regelmaat te doen. Wie weet nemen deze klachten in de loop van de tijd ook nog af.