De laatste tijd voel ik me steeds beter, het duizelige gevoel wordt minder en ook de pijn in mijn been begint weg te trekken. Maar dan komt het moment dat ik rijles heb. Voor de rijles wil de instructeur de maximale remdruk meten. Dat houdt in dat ik zo hard mogelijk het rempedaal in moet drukken, terwijl hij daar een apparaatje onder houd. Ik moet ook met links deze test doen. Waar ik op dat moment al bang voor was, gebeurt ook. De hevige pijn in mijn linkerbeen, zoals ik die ook had na de conditietest, keert terug!! Het weekend na de bewuste rijles zijn Sylvia en ik met zijn 2-en een weekend weggeweest. Tijdens dit weekend ging het lopen zeker niet goed, maar ik weigerde me het weekend erdoor te laten verkloten. Maandag zijn we op de terugweg nog in Amersfoort geweest. Daar moest ik me bijna letterlijk doorheen slepen. Ik kon nauwelijks nog lopen. Het deed vreselijk zeer. Tegelijkertijd werkt deze pijn en beperking in je beweging erg vermoeiend. Ik had dus pijn, kon moeilijk bewegen en was snel moe, waardoor zelfs de duizeligheid terugkwam. Genoeg reden om een tamelijk depressief weekje achter de rug te hebben.
Gelukkig voel ik de pijn inmiddels heel langzaam wegtrekken. Ik weiger nog steeds om me er al te veel door te laten beperken, hoe pijnlijk dat soms ook is. Vandaag zijn we naar het tuincentrum geweest. We hebben het voorjaar in huis gebracht. De combinatie van zon en voorjaarsbloemen in huis doen mijn humeur weer goed. Ik hoop op een week waarin het steeds weer beter gaat.
In ieder geval hebben we donderdag het gesprek met de neuroloog. Hopelijk kan die een aantal vragen beantwoorden en heeft die ook een verklaring (en oplossing?) voor mijn pijnlijk spieren. Wordt vervolgd....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten