Nog maar 2 dagen en dan mag ik naar huis!! Woensdag na 10:00 uur uur kan ik het Roessingh verlaten. Dat houdt overigens niet in dat ik dan klaar ben met de therapie. Daarvoor moet ik nog wel enkele dagen per week terugkomen. Het is op dit moment nog onduidelijk hoeveel dagen en voor welke duur dit zal zijn. Ik verwacht dat het 2 dagen in de week zal gaan worden. Vermoedelijk zal de nadruk op sportieve activiteiten gaan liggen, waarbij de fysiotherapie afgebouwd gaat worden. Ik kan nu al merken dat mijn lichamelijke conditie vooruit gaat. Helaas heb ik al wel meerdere malen gemerkt dat ik na geestelijke inspanning snel vermoeid raak. Ik hoop dat dit snel beter wordt!! Zo heb ik afgelopen week een psychologische test gehad van 1,5 uur. Toen deze test klaar was, was ik er ook wel klaar mee. Helaas leidt zulke concentratie dan snel tot duizeligheid, waardoor mijn evenwicht slechter wordt en ik me moeilijker kan concentreren op dingen.
Afgelopen week
Afgelopen maandag en dinsdag waren superdagen. Ik voelde me weer heel stevig op de benen staan en het (buiten) fietsen ging ook erg goed. Maar die dinsdag heb ik die psychologische test gehad en woensdag ging het dan ook beduidend minder! Dat is zo'n domper; na 2 zulke super dagen denk je (hoop je) dat je weer een grote stap in het herstel hebt gemaakt, maar dan komt er weer zo'n dag dat het weer minder gaat... Overigens was ook de donderdag niet best. Gelukkig ging het vrijdag wel al weer een stuk beter. Vrijdag hebben we ook weer gefietst, ondanks het matige weer. Het begint al weer aardig vertrouwd te raken. De volgende keer, dat zal dinsdag zijn, gaan we bewust fietsen op een plek waar meer verkeer is. Dat klinkt misschien wat duf, maar zodra ik me bewust ben van de gevaren van het overige verkeer ga ik veel geconcentreerder (en verkrampter) fietsen, wat me dus veel meer inspanning en moeite kost. Ik moet hier nog wat meer onspanning proberen te vinden.
Ik krijg nog vaak te horen dat ik moet proberen mijn grenzen aan te geven. Maar als we 's morgens tijdens het sporten een partijtje badminton gaan doen (of iets vergelijkbaars), gaan we er natuurlijk vol voor! Dat dit niet slim is, blijkt vaak achteraf.... Tja, dat is de aard van het beestje.
Het gevoel in mijn linkerhand begint heel langzaam terug te komen. Zoals eerder al eens gemeld, proberen we met spiegeltherapie het gevoel terug te laten keren. Of het door de spiegeltherapie komt, weet ik natuurlijk niet, maar feit is wel dat pijnprikkels en warm en koud terug beginnen te komen. En het is wel opvallend dat dit alleen voor de hand geldt en niet bijvoorbeeld mijn linkerarm en been.
Recent heb ik ontdekt dat de man van een vrouw bij ons op de afdeling, werkzaam is als chauffeur bij Nijhof-Wassink. Verder bleek tijdens een bijeenkomst over de (on)zichtbare gevolgen van een CVA (in de volksmond beroerte) een achterbuurvrouw aanwezig te zijn. Zij heeft 2 jaar geleden een CVA gehad. Het is een kleine wereld. Hopelijk ga ik trouwens niet meer mensen in de omgeving leren kennen die dit ook is overkomen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten