weer thuis

Inmiddels ben ik al weer een paar dagen thuis. Het vertrek op het Roessingh viel achteraf was tegen, omdat ik die morgen nog even samen heb gefietst met een andere revalidant. Een oudere man die ik heb leren kennen als een zeer vriendelijke, opgewekte en sympathieke kerel. Nadat ik ben gestopt met fietsen, omdat Sylvia er zo aan zou komen, is hij nog even doorgegaan. Vlak voor vertrek hoorde ik dat hij was gestopt met fietsen, omdat hij zich absoluut niet lekker voelde. Hij is toen afgevoerd na het ziekenhuis onder verdenking van een nieuwe beroerte. Heel vervelend. Ik hoop dat alles mee bleek te vallen.
De thuiskomst was erg fijn. Na de kleren e.d. die ik op het Roessingh had, thuis af te hebben geleverd, zijn we de stad in gegaan om te lunchen. Het was voor mij weken geleden dat ik voor het laatst in de stad geweest was. De lunch bij Delifranch was erg lekker. Het slenteren door de stad bleek wel vermoeiend, maar het was wel erg fijn om weer even gewoon door de binnenstad te kunnen lopen. Thuis was het huis versierd met slingers en een welkom thuis-bord. Mijn schoonmoeder en mijn schoonzus hebben hiervoor gezorgd. Erg leuk! Die dag werden er ook nog 2 bossen bloemen bezorgd. Een erg hartelijke thuiskomst dus. Bij het ophalen van Guido van het kinderdagverblijf was ook onze vaste leidster erg blij dat ik er weer bij was. Donderdag had ik helaas wel behoorlijk hoofdpijn. Dat was waarschijnlijk de tol die ik moest betalen voor het dagje stad...

Inmiddels ben ik al een paar dagen thuis en het gaat eigenlijk best goed. Af en toe ga ik even languit op de bank om bij te tanken. Stukjes wandelen gaat goed, hoewel ik zelf merk dat ik nog wat onzeker op mijn benen sta. Wellicht dat dit voor de buitenwereld helemaal niet opvalt, maar het voelt nog niet helemaal goed. Onze kleine man Guido is op dit moment ziek. Dat komt waarschijnlijk door spuitjes die hij afgelopen dinsdag heeft gehad. Hij huilt veel en is redelijk aanhankelijk. Dat is wel extra zwaar. Maar al met al voel ik me behoorlijk goed.

De hoeveelheid dagtherapie die ik moet volgen, blijkt mee te vallen. Tot nu toe zijn er 2 dagen waarop er therapie is gepland. Ik verwacht niet dat dit nog meer gaat worden. De therapie bestaat voor het belangrijkste deel uit sportieve dingen als zwemmen, fitnessen en zaalsport. Daarnaast wil de logopediste me nog zien voor de slikproblemen. Die slikproblemen trouwens zijn zeker nog niet voorbij, maar ik leer er wel steeds beter mee omgaan en het levert dus ook minder problemen op. Bij ergotherapie krijg ik nog de spiegeltherapie om het gevoel in mijn linkerhant zoveel mogelijk weer nogmaal te krijgen. Daarnaast ga ik met 1 van de dames van ergotherapie fietsen. Dit gaat al steeds beter. We zoeken steeds meer plekken op waar meer verkeer is. Maar ik verwacht dat als dit goed blijft gaan, deze therapie binnenkort niet meer nodig zal zijn.

Morgen moet ik nog even op het ziekenhuis verschijnen. De neuroloog in opleiding die mij tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis heeft behandeld, houd een lezing over mijn aandoening. Hiervoor heeft ze mij destijds ook gefilmd. Nu word ik geacht bij die lezing (voor zo'n 20 artsen!) aanwezig te zijn. Wat precies mijn rol is, is me niet duidelijk. We zullen zien.