Vorige week donderdag heb ik, zoals in mijn vorige blog al vermeldt, de fitheidstest gedaan. De test zelf stelde niet veel voor. Ik moest een kort stukje op een hometrainer fietsen en de kracht werd gemeten op een 5-tal apparaten. Op die apparaten moet je dan een paar seconden maximale kracht geven. Het was veel minder inspannend dan ik had verwacht. Maar... vrijdag, zaterdag en zondag heb ik wel vreselijk veel last van mijn linkerbeen gehad. Ik kon er nauwelijks normaal mee lopen. Dit heb ik gisteren ook besproken met de sportinstructeur voordat ik met de sport ging beginnen. Blijkbaar is dit toch een redelijk normale reactie (in een minder normale situatie) op de test. Het geven van de maximale kracht blijkt toch een grote aanslag op je spieren te zijn. In een gezonde toestand levert dat niet veel problemen op, maar met de sensibilteitsproblemen die ik nu heb kan dat dus blijkbaar een flink effect geven.
We zijn gisteren dan ook niet al te actief met mijn nieuwe programma begonnen. Ik was bang dat ik desondanks vandaag weer flink last zou hebben, maar tot nu toe valt dat mee.

Gisteren heb ik ook een gesprek gehad bij de Ergotherapeut. Ergotherapie houdt zich bezig met het omgaan met een beperking bij de dagelijkse gang van zaken. Dat is heel breed en kan inhouden dat je moet stofzuigen of koken, maar ook geld tellen (i.v.m. de fijne motoriek voor het oppakken van het geld). Ook gevoelsstoornissen komen er aan bod. Ook bij het ontbijt is er begeleiding van een ergotherapeut.
Mijn vaste therapeut is met vakantie, dus ik werd nu begeleid door een andere dame. Deze had duidelijk ook een andere werkwijze... Volgens haar is mijn herstel snel gegaan. Door dit snelle herstel kan ik lichamelijk bijna alles weer dat ik voorheen ook kon. Ze merkte dan ook terecht op dat ik nu dan ook dacht dat ik alles weer op hetzelfde niveau zou moeten kunnen. Maar volgens haar moet ik juist leren toegeven aan mijn zwakkere momenten. Door steeds mijn grenzen op te zoeken en er dus overheen te gaan, zou ik eerder het herstel belemmeren dan bespoedigen. Probleem daarbij is wel dat ik mijn zwakkere momenten eerst goed moet leren herkennen. Daarom moet ik nu per half uur bij gaan houden wat ik doe en welke effecten dat op me heeft.
In ieder geval heeft me dit gesprekje al wel aan het denken gezet. Ik wil sneller dan blijkbaar goed voor me is. Lastig!