een berichtje van mijzelf

Hierbij het eerste blog dat ik zelf schrijf. Zoals jullie gelezen zullen hebben ben ik weer thuis.
Het is heerlijk om weer thuis te zijn, hoewel het in het ziekenhuis eigenlijk toch best gezellig was. Voor velen zal dit waarschijnlijk moeilijk te begrijpen zijn.
In ieder geval kan ik nu iedereen persoonlijk bedanken voor alle kaartjes en steun. Dat doet me echt goed! Op dit moment ben ik in afwachting van opname in het Roessingh. Het is nog onduidelijk hoe lang ik daar intern zal moeten blijven. Als een interne opname nog wel eens noodzakelijk is. Het lopen gaat nog niet super, maar wel steeds beter. Alleen zodra ik 's ochtends uit bed kom, moet ik erg goed opletten, want dan wil ik nog wel eens omrollen. Het zien blijft ook problematisch. Regelmatig moet ik nog 1 brilleglas afplakken om me te kunnen focussen. Soms probeer ik het wel een tijd zonder, maar vaak levert dat na enige tijd een behoorlijke hoofdpijn op. Ik merk ook dat ik erg snel duizelig word als ik bij Sylvia in de auto zit. En nee, dit komt niet door haar rijstijl ;) Zelf rijden is dan ook absoluut nog geen optie, zelfs al zou het mogen. Daarnaast is mijn stem nog steeds niet optimaal. Reden dan ook dat ik bij voorkeur geen telefoon beantwoord. Gisteren werd er meerdere keren gebeld, waardoor mijn stem bijna totaal verloren ging. Daarom heb ik later de telefoon laten rinkelen.
Ik verwacht dat nagenoeg alle huidige problemen uiteindelijk op zullen lossen, maar tot die tijd blijft het rustig aan doen helaas.