Een paar uurtjes naar huis!!

Vanmorgen mocht Frank zich voor het eerst douchen, dit wel onder toeziends oog van de verpleegster, maar het ging erg goed. Dat vond de verpleegster ook.
Inmiddels komt eigenlijk elke dag de fysio langs om te lopen en ook komt de logopedist langs. Zij oefent elke dag met Frank om te eten, brood is nog steeds lastig. Maar ging alweer beter dan gisteren, morgen komt ze weer terug, dus wie weet. Vandaag heeft Frank gepureerd eten gehad, dus groente/vlees en aardappelpuree. Hij zag er niet uit, maar smaakte goed volgens hem. Wat erg fijn is, want hier zit alweer meer in dan de soep en moesjes die hij gisteren kreeg. Gisteren is namelijk ook de dieetist langs geweest en heeft uitgerekend wat hij nu aan calorieen binnen krijgt, blijkt dat hij 1000 tekort komt.... Nu hij al wat meer gewoon eten krijgt zal dit snel genoeg meer worden, ondertussen wordt het tekort aangevuld met nutridrink.

Vanmiddag ben ik samen met Guido buiten het bezoekuur om geweest. We hebben dit overlegd met de verpleegsters en dat was goed. Op deze manier kan Frank zijn zoon zien en andersom. De tijden van het spreekuur, zijn namelijk precies de slaaptijden van Guido, erg lastig dus. Frank en Guido heb ik samen in de rolstoel gezet en gedrieën zijn we naar beneden gegaan. We zijn er bijna een uur geweest en volgens mij vonden ze dit allebei erg fijn.

Vanmorgen hoorde Frank van de 2 heren die ons gisteren over de MRI hebben verteld, dat hij in principe dit weekend een paar uurtjes naar huis mag. Dit mits er geen visite komt en we het rustig aan doen.... en de komende dagen moet het ook goed gaan met Frank. Erg spannend voor ons allemaal. De arts heeft wel verteld dat we er rekening mee moeten houden dat het wel eens tegen kon vallen, want in huis gaat het natuurlijk anders dan in het ziekenhuis. Verdere details heb ik nog niet, zo weten we niet welke dag het zal zijn en hoe laat. Maar goed dat komt wel, vind het wel fijn dat hij even naar huis zo mogen. Dan kan hij namelijk Guido in zijn eigen omgeving zien en kan Guido gewoon doen wat hij wil..

Veel mensen zeggen tegen mij, wat fijn dat je die blog bij houdt. Zo kunnen we goed lezen hoe het met Frank gaat, maar hoe gaat het nu eigenlijk met jou, want dat lezen we niet.... Tja wat zal ik zeggen... Ik ben de laatste dagen erg moe en merk dat het z'n tol begint te eisen! Vandaag ben ik weer naar het werk gegaan, maar heb tussen de middag besloten naar huis te gaan, werken viel erg tegen. Ik ben daarna in bed gaan liggen en heb anderhalf uur geslapen. Het is dat ik Guido op zou halen om naar Frank te gaan, want anders had ik nog veel langer geslapen. Deze blog schrijven en proberen bij te houden is voor mij ook een soort van therapie, ik kan het van me afschrijven en ben het dan kwijt. Het blijft niet malen in mijn hoofd, tuurlijk is het zo dat ik er ook over nadenk hoe nu verder en wat zal de toekomst ons brengen. Maar weet ook dat het geen zin heeft hier al te veel over na te denken, want dat is allemaal onzeker en onduidelijk. De arts van de MRI vertelde dat de 1e maanden het herstel het snelst gaat, maar dat zelfs naar 2 jaar nog herstel mogelijk is. Ook hersteld niet iedereen hetzelfde, de een heeft helemaal geen klachten meer naar verloop van tijd en de ander nog heel veel. Maar er zijn ook mensen die wel wat klachten overhouden....
Ik merk inmiddels wel dat ik soms dingen vergeet, als ik dan met Frank ergens overheb dan komt het wel terug. Maar soms blijft het niet lang genoeg hangen om het hier op te schrijven, het zou dus best kunnen zijnn dat er bepaalde dingen hier niet opstaan of anders dan het eigenlijk is. Helaas dat is dan zo, kan er niets anders van maken.