king of the world

Sprak ik dit weekend nog de hoop dat het morgen (vandaag dus) beter zou gaan; vandaag voel ik me ook inderdaad vele malen beter! Direct toen ik vanmorgen opstond, was de controle over mijn eigen benen al veel beter. Hoofdpijn is vandaag ook niet aanwezig. Vanmorgen zijn we met zijn 3-en naar de C1000 bij ons in de buurt geweest. Het is maar een afstandje van ongeveer 5 minuutjes, maar dit is wel zo'n beetje de langste afstand die ik sinds mijn beroerte heb afgelegd. Tuurlijk was ik wel blij dat ik in de hal van de C1000 even lekker uit kon puffen op de stoeltjes die ze daar hebben terwijl Sylvia de boodschappen deed, maar al met al ging het erg goed. Ik merk wel dat ik na wat inspanning snel duizelig word. Een stuk meer dan ik eigenlijk constant wel ben. Heel toevallig kwamen we bij de C1000 nog een zuster uit het ziekenhuis tegen. Op de terugweg hebben we nog even aangelegd bij een vriendin, waar we gezellig koffie hebben gedronken. Het voelt allemaal erg goed! Op deze manier heb ik ook meer vertrouwen in de opname bij het Roessingh, welke vanaf morgen plaats gaat vinden. Volgens de revalidatiearts zou het toch een tamelijk intensief trainingsprogramma gaan worden, dus dan is het wel prettig als ik mezelf er redelijk goed bij voel. Beetje stom natuurlijk, want je gaat natuurlijk niet voor niets revalideren bij het Roessingh...
Van de collega's van Nijwa heb ik zaterdag nog een bos bloemen mogen ontvangen. De bos was dusdanig groot dat we moeite hebben moeten doen om 'm op de vaas te kunnen krijgen! Bedankt jongens!!