Weekend - een pas op de plaats

Eigenlijk ging het iedere dag een stuk beter, vanaf het moment van opname in het ziekenhuis. Je verwacht dan ook dat dit herstel zich op die manier doorzet. Frustrerend is het dan ook als je zaterdagochtend wakker word en je moet constateren dat je weer tamelijk wankel op de benen staat. Een zeurderige hoofdpijn maakt het er niet beter op. Waarschijnlijk heeft het te maken met mijn ogen. De laatste dagen probeer ik zo min mogelijk mijn bril af te plakken. Gelukkig gaat dat best goed! Maar zeker 's avonds blijft het rechteroog voor problemen zorgen. De hoofdpijn zit dan ook precies achter het oog. Gelukkig brengt een paracetamol uitkomst. Tegen de middag voel ik me dan ook al stukken beter. Toch blijkt na wat visite 's middags dat ik niet mijn beste dag heb. De laatste visite heeft nog maar net de deur achter zich dicht getrokken of ik ga gestrekt op de bank. Later op de middag zijn we met zijn allen naar de snackbar op de hoek gelopen. Gelukkig kon ik me "verschuilen" achter de kinderwagen en kon de rollator thuis blijven! De afstand van en naar de snackbar blijkt precies goed. De frikandel speciaal smaakt heerlijk!! Toch blijft ook eten frusterend. Slikken is iets waar je nooit bij na hoeft te denken. Maar helaas is dat voor mij nu anders. Iedere hap moet geconcentreerd en niet te veel in 1 keer. Dit is vermoeiend en maakt het moeilijker om van het eten te genieten. Laten we hopen dat de logopedie bij het Roessingh daar een oplossing voor heeft.
De zondag is eigenlijk niet heel veel anders dan de zaterdag. Ook nu beginnen we weer wankel en volgt niet veel later de paracetamol. Een stuk wandelen op deze prachtige zonnige dag gaat gelukkig al wel veel beter. Laten we hopen dat het vanaf morgen weer beter gaat.